Zekerheid voor Flexwerkers
Zekerheid voor Flexwerkers: Wat brengt de Wet Verbetering Zekerheid Flexibele Arbeidskrachten?
De arbeidsmarkt is voortdurend in beweging, en een van de veel besproken onderwerpen is het verbeteren van de positie van flexwerkers. Het wetsvoorstel Wet verbetering zekerheid flexibele arbeidskrachten is bedoeld om meer zekerheid te beiden aan werknemers met een flexibel contract. In dit blog zullen de belangrijkste voorgestelde veranderingen op een rij gezet worden en zal bekeken worden wat deze veranderingen betekenen voor de werkgevers en werknemers.
1. Aanscherping van de Ketenregeling
Een van de meest ingrijpende wijzigingen is de aanscherping van de ketenregeling. Momenteel kan een werkgever na een reeks tijdelijke contracten een nieuwe keten starten na een tussenpoos van zes maanden. Dit wordt verlengd met vijf jaar.
→ Gevolgen
- Als werkgever kun je pas na vijf jaar opnieuw tijdelijke contracten aanbieden aan dezelfde werknemer, tenzij er sprake is van uitzonderingen.
- Voor studenten en scholieren die maximaal 12 uur per week werken, blijft de tussenpoos zes maanden.
- Bij seizoensarbeid blijft een verkorting van de tussenpoos tot drie maanden mogelijk.
Voor werkgevers betekendt dit meer druk om sneller over te gaan op een vast contract, terwijl werknemers meer perspectief op stabiliteit krijgen.
2. Afschaffing van Nulurencontracten
Nulurencontracten verdwijnen en maken plaats voor basiscontracten. Deze nieuwe contractvorm verplicht werkgevers om een minimumaantal uren op te nemen, wat zorgt voor meer voorspelbaarheid en zekerheid.
→ Gevolgen
- Werknemers worden altijd ingeroosterd voor een vast aantal uren.
- regels rondom beschikbaarheid beschermen werknemers; buiten de afgesproken uren is er geen verplichting om te werken.
- Werknemers krijgen meer duidelijkheid over hum rooster en inkomen.
- Voor de werkgevers betekent dit dat het plannen van personeel strakker georganiseerd moet worden, maar het voorkomt ook onzekerheid en last-minute oproepen van werknemers.
3. Verbetering van de Positie van Uitzendkrachten
Uitzendkrachten krijgen meer rechten om gelijke behandeling te waarborgen:
- Zij moeten minimaal hetzelfde verdienen als werknemers van het inlenende bedrijf met vergelijkbare functies.
- Arbeidsvoorwaarden moeten gelijkwaardig zijn, waarbij het loon in geen geval lager mag uitvallen.
- De duur van uitzendfasen wordt ingekort: fase A wordt verkort van 78 maar 52 weken, en fase B van vier naar twee jaar. Daarna moet de uitzendkracht een vast contract krijgen van het uitzendbureau.
- Voor de uitzendkrachten betekent dit meer zekerheid over hun arbeidsvoorwaarden en carrièrepad. Voor werkgevers zal de rol van uitzendkrachten meer op vaste krachten gaan lijken, met bijbehorende verplichtingen.
Conclusie
De Wet verbetering zekerheid flexibele arbeidskrachten is een belangrijke stap in het bieden van meer zekerheid aan werknemers in flexibele dienstverbanden. Voor werkgevers betekent het echter dat zij hun personeelsbeleid en contractvormen opnieuw moeten bekijken. De balans tussen flexibiliteit en zekerheid staan centraal, en het is nu aan werkgevers, werknemers en beleidsmakers om deze transitie in goede banen te leiden.
